Holidays

Oei, dat doet wat zeer zo de wekker horen afgaan om kwart voor 6 op een vakantie dag. Maar dat is rap voorbij als we bedenken wat er ons te wachten staat. Even wat opfrissen en hup naar beneden voor de bus naar Schiphol. We nemen geen ontbijt in het hotel daar we op de luchthaven van Schiphol genoeg tijd zullen hebben. De shuttlebus is er om 6u40 zoals voorzien. En op 25 minuutjes zijn we op de luchthaven van Schiphol. We proberen via één van de kiosken in te checken. Echter dat wil niet lukken. We krijgen de melding dat de ESTA (een elektronisch systeem voor reisvergunningen voor het reizen naar of via de Verenigde Staten van Amerika) van iemand niet in orde is. Wie zou dat zijn? Dan maar even vragen. Gelukkig kunnen we apart inchecken aan de balie. Bij het inchecken blijkt er geen probleem te zijn. De steward geeft nog even aan wat wel in de handbagage en wat niet in de koffer mag. Oeps, Erwin heeft blijkbaar zijn PowerBank in de koffer gelaten wat niet mocht. Dus Erwin wordt doorverwezen naar de luggage afdeling om dat eruit te halen. We spreken af dat we Ina en Erwin later zien. Wij gaan verder met de incheck. Securitycontrole door en we kunnen in de free zone een ontbijtje nemen. De on boarding begint om halftien dus we hebben nog even de tijd. We wachten op Ina en Erwin die tegen boarding time laten weten dat ze rechtstreeks naar de gate gaan. Dan gaan wij ook maar direct daar naar toe. Daar aangekomen mag de ganse groep door behalve ik. En ja hoor, ik heb van Jan. Ik sta blijkbaar aangeduid (sss op mijn ticket) om een extra securitycontrole te krijgen. Ik moet mijn handbagage openen, mijn schoenen uit doen en ze fouilleren me. Een heel gedoe. Karin en Chantal zijn blijven wachten. Even later mag ik na een grondige inspectie toch verder. Zou mijn reis naar Nigeria daar iets mee te maken hebben? Ik zal het nooit niet weten. Dan hop het vliegtuig op om ons plaatsje te zoeken. Het is een grote Boeing. En ze hebben ons een plaatsje gegeven helemaal op de laatste rij tegen de cabine van de catering. Een beetje bekrompen voor Luk en Karin. Ina en Erwin zitten links van ons en Marc iets wat naar voor rechts. Tegen tien uur kondigt de piloot de lift off aan. Tevens laat hij weten dat het een snellere vlucht zal zijn. Bijna een uur minder. Dat is mooi mee genomen. Eens we vertrokken zijn kunnen we ons tegoed doen aan veel filmpjes voor het merendeel van ons. Zo gaat de tijd heel wat sneller vooruit. Het mooie van de tijdzones is dat onze aankomst om halftwaalf is. Uiteindelijk is het maar anderhalf uur later. Hebben we nog een dag voor ons. Op de luchthaven probeer ik een Uber vast te leggen. Helaas lukt dat niet vanwege geen internet. Dan maar een super shuttle richting Venice Beach. Ondertussen kunnen we genieten van typische Amerikaanse toestanden. Zo komt er een brandweer een patiënt ophalen. Het is zo’n echte Amerikaanse brandweerwagen. Je merkt gelijk dat het er hier anders aan toe gaat dan bij ons en dat het allemaal wat meer gecontroleerd is. Na wat wachten komt onze shuttle er aan. Nog een half uurtje later komen we aan op Venice Beach en krijgen we al voor dat we inchecken een eerste zicht op de zee. Rap checken we in en gaan dan op weg voor een eerste pint op Amerikaanse bodem. Langs de boulevard van Venice Beach vinden we op slechts honderden meters wel een leuke bar. Daar komen we terecht in een ware Beach bar met Duitse bieren met o.a. Erlinger witbier en Bitburger. Dat smaakt. Na het pintje gaan we eerst wat wandelen over de boulevard. Venice Beach, gelegen in Los Angeles, is met zijn drukke boulevard een van de populairste stranden van Californië. De bijbehorende buurt Venice heeft zijn naam te danken aan het Italiaanse Venetië; dit omdat er in Venice veel kleine kanalen en sloten door de buurt lopen, net als in Venetië. In Venice woont een aantal bekende mensen, waaronder Julia Roberts en Junkie XL. In een sport center nabij Venice Boulevard is de fitnessrage begonnen. In Venice Beach is in 1966 de rockgroep The Doors opgericht. Leadzanger Jim Morrison woonde destijds in Venice. En in deze omgeving logeren wij. Het is werkelijk een coole omgeving met een wonderbaarlijke verzameling van leuke gadgets, zeer vreemde figuren, muzikanten en (Neder) wiet. Medicinale wiet, maar de geur langs de dijk vertelt iets anders. Het verbaast ons dat we hier zomaar de geur van drugs opsnuiven. Het puriteinse strenge Amerika is op dat vlak toch wat anders.  Maar verder is Venice Beach gewoon geweldig. Een combinatie van chique, gewoon, hippie, flower power en alles bij elkaar. Je ziet er zwervers maar ook rijken. Alles door elkaar. Het boek van Chantal omschreef het als “het eldorado van de geflipte dat zich menig weekend ontpopt tot onomstreden hoofdstraat van de Californian crazy”. Het is gewoon heel speciaal. En natuurlijk wereldberoemd door de opnames van Bay watch. Mooie brede stranden met inderdaad de cabinetjes voor de strandwachters. En uiteraard is er ook plaats voor kunst. Die komt voor in allerlei vormen door de kunstwerken die te koop zijn in de stalletjes, zoals beschilderde skateboards, monsters van motor afval…, of gewoon kunst om van te genieten zoals een octopus gemaakt uit zand of de prachtige paintings die je ziet op één van de muren langs de boulevard. En natuurlijk niet vergeten de muziek. Om de 200 tot 500 meter staat er wel iemand muziek te spelen of zie je een bandje het beste van zichzelf geven. Dit gaat van een imitatie van Tracy Chapman, de zuiderse klanken van een djembé tot de rock van wat elektronische gitaren. Iets verder op de boulevard komen we bij een skate baan waar jongeren hun kunsten laten zien in een enorme ram. We blijven er even bij staan en genieten ervan. De skate ram is prachtig gelegen met op de achtergrond het strand en de zee. Je ziet kleine jongetjes van een jaar of vijf al magnifieke kunstjes uitvoeren op een skateboard waar wij alleen maar van kunnen dromen. Andere ouderen skaters geven dat California feeling vorm. Naast de ramp zijn dan weer wat semi artiesten een kolom aan het beschilderen op een artistieke zuil. En dat allemaal geeft een feeëriek beeld met palmbomen en strand. Terug aan de boulevard zien we huisjes waarin jongeren in een hangmat aan het raam aan het genieten zijn van het uitzicht en de mensen. Je ziet dat het een gezellige bedoeling is. Wat verder komen we bij de attractie waar Marc naar uitkeek, Muscle Beach. Een plaats waar bodybuilders komen showen. Het is hier dat Arnold Schwarzenegger indertijd ontdekt is. En je kan je indenken dat dit een plaats is geworden waar menig bodybuilder zich aan de wereld wil laten zien. Marc had op voorhand een aantal beelden gezien van wat (vrouwelijk) schoon dat hier te zien zou zijn. Echter we zien geen Schwarzenegger noch één van de droombeelden van Marc. Het is er op dat moment vrij stil. We laten dan maar even zelf onze spierballen zien. Echter dat zal wel niet opgevallen zijn. Dan lopen we maar wat verder. Ondertussen is het weer tijd voor een drankje. En jawel, we zien iets verder een bar op een dak. Daar moeten we zijn. En het blijkt nog een speciale naam te hebben ook. Bar Erwin. We zoeken naar de ingang en komen terecht op een hip dak. Dit is werkelijk een plaats voor de yuppen van deze wereld. Vanop het dak krijg je werkelijk het mooiste zicht van heel Venice. Je ziet de hippe plaats met de zuil en de skate ramp in een decor met palmbomen, de Amerikaanse vlag en de zee op de achtergrond. Aan de andere kant zie je tevens een aantal fantastische muurschilderingen op de gebouwen in de buurt met de pier als extra attractie plaatje. We gaan hier voor een gewoon pintje. De pintjes zijn hier allemaal behoorlijk prijzig. Tien dollar voor een pintje is in de US geen uitzondering. Ok, het zijn dan wel grotere maar dat mag dan ook wel voor die prijs. Na het pintje gaan we richting huisje. Op dat moment begint stilletje aan de zon onder te gaan met prachtige plaatjes van palmbomen, de zee en de zon tot resultaat. Ons huisje is een klein gezellige plek met centraal een woonkamer met 4 slaapkamers in de hoeken. Het is een gezellig huisje met een binnen koertje en maar op 25 meter van Venice boulevard en het strand. Tegenover ons huis is er een gebouw dat dienst doet als een reclassering home. Hier komen drank en drug verslaafden naar toe om weer op het rechte pad te komen. Echter wij merken er niet veel van buiten dat op geregelde tijdstippen ze buiten mogen maar perfect binnen hun eigen tuintje blijven. Af en toe horen we wel een gebrul vanuit het gebouw waarbij ze iets moeten roepen zoals in een drill instructor film. Maar blavende honden bijten niet. Na de wandeling verfrissen we ons om dan wat te gaan eten. En we hoeven niet ver te gaan. Eten doen we in het restaurant van het hotel. Deze is gelegen met uitzicht op de boulevard en zee. Daar het al wat later en iets frisser is gaan we binnen zitten. Tijd voor onze eerste burger. En we nemen een special one met bacon. Het is dan acht uur of was het half negen. Na het eten gaan we richting huisje. We hebben er immers een lange dag opzitten. En de oogjes beginnen dicht te vallen. Tijdens deze eerste nacht slapen we goed maar met onderbrekingen door de airco in de kamer. De eerste dag zit erop. Wat een avontuur.