Holidays

Het is nog wat wennen aan het uur verschil. Daardoor zijn we al om halfzeven wakker. Tevens heeft de airco naast mijn bed ook serieus van zijn paretten gegeven. We hebben afgesproken om tegen 8 uur te gaan ontbijten. Ver hoeven we daar niet voor te gaan. Aan ons hotel is er het restaurant dat zo ’s morgensvroeg de ideale plaats is voor een ontbijt. We nestelen ons op het terras en hebben een geweldig uitzicht op Venice Beach. De clochards worden langzaamaan wakker en Venice Beach komt tot leven. Wat andere mensen zitten op het terras te ontbijten. Het ontbijt is enorm uitgebreid. We nemen allemaal zowat verschillend maar de meeste toch iets met een ei. Na het ontbijt nog even omkleden en dan tegen 9u15 bestellen we een Uber. Ik vind dat een geweldig iets. Op je gsm bestel je de type wagen wat je wenst (in principe afgestemd op het aantal personen), je krijgt gelijk de prijs en je ziet bij bestelling waar je chauffeur zich bevindt op een map. Alle gegevens van het voertuig en de chauffeur zijn ook zichtbaar. En hop, ettelijke minuten later staat de Uber er al. We gaan richting Eagle rider. Dat is ongeveer een half uur rijden terug richting vliegveld. Eagle rider is gevestigd bij de afrit van de autostrade dus dat is lekker gemakkelijk. De service is gehuisvest in een Indian dealer. Maar het over grote deel van de motoren zijn toch Harley’s. En het zijn er enorm veel. Wanneer we op het terrein komen, beginnen we stilaan al te dromen wat voor moto we gaan krijgen. We zien eigenlijk al staan wat we willen. Na wat wachten kunnen we ons verder inschrijven. Een vriendelijk madammeken helpt ons verder. Even in de Indian shop rondkijken maar eigenlijk concluderen (althans toch ik) dat dat ons ding niet is. Dan naar buiten waar een van de servicemannen ons de motors toewijst. En het wil toch wel dat de motors die we in gedachte hadden bij het binnen komen voor ons zijn zekers. De dromen komen uit want we krijgen een nieuwe 107. Voor Luk is het een Ultra met felbegeerd rekske op de achterbak en voor Marc ook een Ultra zoals na lang aarzelen en wisseling is gevraagd. Voor mij is er een Street Glide (helaas zonder ingebouwde gps) en voor Chantal een Heritage met alles erop en eraan. Het moet gezegd het is een mooie moto met slechts 2.700 miles op de teller. Dat is weinig. De serviceman checkt nog even of ik de bike ken. En of ik hem ken. Ik heb er thuis ook zo één. Dan moet hij gene uitleg geven. Wij zorgen dat alles op zijn plaats komt. En dan wullie weg. Het gaat eerst richting de Harley dealer Bartels die maar enkele miles verder is gelegen. Luk neemt even het voortouw daar ik nog wat aan het sukkelen ben met mijn gps. Bij aankomst blijkt Bartels wel een grote dealer te zijn. En natuurlijk vliegen we op al de merchandising en worden de eerste aankopen gedaan. Zowat iedereen koopt zijn eerste T-shirt en de nodige handige accessoires (zoals een bandana) voor onderweg. Bij het buitenkomen nemen we natuurlijk de obligatoire foto’s onder het dealer logo voor het nageslacht. Als volgende besluiten we om een rondje in Los Angeles te doen. Vooral richting het mondaine en veelzeggende Hollywood en Beverly Hills. Het gaat eerst naar Hollywood waar we direct naar het welgekende icoon op de berg rijden. Dit is een pittig parcours met wat flinke haarspeldbochten. Boven gekomen zetten we onze motor weg en nemen een aantal foto’s. Bij het terug komen worden we terecht gewezen door een strenge zwarte Amerikaans politieagente. Daarbij blokkeert ze heel de straat zonder pardoes. Wij moeten direct weg. Ook andere bestuurders die even stilstaan voor iemand in of uit te laten stappen worden prompt doorverwezen. Een voertuig gaat zelfs op de bon. Dan wij maar snel weg. Overigens hadden we toch al onze foto’s getrokken. De weg terug gaat via dezelfde berg en haarspeldbochten richting Hollywood centrum. Hier komen we terecht op Hollywood boulevard. We besluiten om hier te stoppen. Daar is het niet zo evident om parkeer plaats te vinden. Dan maar in één van de zijstraten op een publieke parking. Dat zullen we geweten hebben. Wat een afzetters zijn dat. Je betaalt 20 dollar per motor. En zelfs als we zeggen dat er 2 motors op één vak kunnen is dat geen excuus. Dat is goed voor één keer. Ja, hier moet je eens wandelen over de boulevard. Op de ganse boulevard zie je sterren. En niet sterren in de lucht maar sterren op de grond. Dit is de bekende ‘The Walk of Fame’. Hier vind je zowel filmsterren met de naam van Marilyn Monroe, Fred Astaire als zangers zoals Frank Sinatra, Michael Jackson of regisseurs zoals Walt Disney. Iedereen die maar iets of wat te betekenen heeft in Hollywood heeft een ster. Maar wanneer krijgen ze een ster? Vandaag de dag is het selecteren van nieuwe namen voor de Walk of Fame in handen van het Hollywood Chamber of Commerce Walk of Fame Selection Committee. Dit comité ontvangt jaarlijks ongeveer 200 nominaties. De eerste sterren (het waren er 8) dateren van 1958. De 2.500st ster was voor Jennifer Lopez en werd in 2013 onthuld. In 1978 was Mickey Mouse het eerste fictieve personage dat een ster kreeg. Het is eigenlijk wel leuk om er zo over te lopen en te zien welke sterren er geëerd worden. En natuurlijk is het fijn als je dan je favoriete artiest ziet. Naast de sterren zijn er ook een aantal ‘acteurs’ die zich verkleed hebben in een bekende stripfiguur of een acteur of actrice. Zo zie je op de boulevard spiderman, Batman, Cat Woman en Marilyn Monroe gezamenlijk naast elkaar lopen. En je kan natuurlijk met hen op de foto maar uiteraard wel tegen betaling. Zo zie je toeristen eerst een foto laten nemen met Marilyn Monroe en ze even later wat beteuterd zien kijken als ze meer dan 5 dollar moeten betalen. Tja, dat is Amerikaanse business zeker. Wat verder op de Hollywood Boulevard komen we voorbij een Chinees theater waar je een eerbetoon aan Sid Grauman (beroemd als stichter van het Chinese en Egyptisch Theater) ziet in de vorm van tegels met teksten en hand of voet af drukken. Dat gaat van Michael Jackson, Walt Disney, en zelfs van Donald Duck. Van al dat wandelen en rondkijken krijgen we natuurlijk wel dorst. En laat daar nu toevallig een Hardrockcafé zijn. Dus hop wij daar naar binnen. In het Hardrockcafé worden we bediend door een sympathieke Schotse dienster. Op dat moment hebben we ook al een klein hongertje. Dus daar doen we iets aan. Na een deugddoende versnapering gaat het hop weer verder over Hollywood boulevard maar dan aan de overkant terug richting motors. Komen we daar wel niet voorbij een Harley dealertje zeker. Oh jee! Als dat maar goed gaat. Ik zelf koop een magneetje en een wind doorlatend zomerjas. Deze zal wel van pas komen. De motors worden genomen om de tocht verder te zetten. We rijden naar Beverly Hills. Daar rijden we voorbij Fox studio s op Rodeo drive. Helaas zien we niets van de chiquere winkels. Maar ach, wat kan ons dat schelen. We zijn al bij een Harley dealer geweest. Stillekes aan wordt het al wat later dus rijden we richting ons gezellig (strand) huisje. Na de motors te hebben gestald gaan we op de boulevard nog voor een avondmaaltijd. Deze keer gaan we niet in ons bekend restaurant op de hoek, maar kiezen we voor een restaurantje iets verder. Dit is een klein gezellig tentje wat niet al te proper is maar wel typisch is voor de sfeer hier.  Een paar jonge gasten die helemaal in de buurt horen doen de bediening. Allemaal heel relaxed. Het eten is er gewoontjes. Het voordeel van deze plaats is dat ze wat langer open zijn. De meeste horeca zaken zijn allemaal maar beperkt open. Eens voorbij negen of tien uur is het echt zoeken naar nog een open bar of eetplaats. Wat de jeugd hier ’s avonds doet is ons nog altijd niet gekend. Na een maaltijd met wat biertjes gaan we terug naar het huisje. Daar wordt nog een slaapmutsje gedronken. We liggen er weer op tijd in.