Holidays

Wat voorafging: de proloog

Welke biker droomt er niet van om een keer op de historische route 66 te rijden. Zo is het niet anders voor ons. Sommige hadden al een voorproefje gehad zoals Chantal die reeds in 2005 met de Berre een 11 duizend Mile van coast to coast (van Chicago naar Santa Monica Beach) had gereden. Anderen hadden er – tot voor deze reis – alleen maar van gedroomd (of wakker van gelegen) zoals Karin en Luk, Marc, Ina en Erwin en Olaf. Reeds jaren van tevoren hadden we met vier (Karin, Luk, Chantal en Olaf) het idee geopperd om de West Kust van Amerika te doen. Ik denk dat het zowat 2015 of misschien al eerder moet zijn geweest dat we zeiden in 2017 gaan we. Of beter gezegd dat we wisten dat het volgens onze agenda kon. Naarmate de datum dichterbij kwam, hebben Ina en Erwin zich aangesloten en op het allerlaatste moment (wij hadden ons vliegticket al geboekt) ook de Marc. Als je met zo’n reis begint, wil je zeker zijn dat je de juiste en mooiste route kiest. Daarbij kan je dan wel wat advies gebruiken. In mijn kast staat een boek die ik van Hans heb gekregen met de 40 (mooiste) motortochten over de hele wereld. Daar moest natuurlijk wel iets in staan. De route die wij hebben gekozen was “Het wilde Westen en de kust van Californië” met als omschrijving: “Een rondreis van Los Angeles door het wilde Westen van Arizona en verder naar Las Vegas in de woestijn van Nevada. Vervolgens Noordelijk naar San Francisco en via de kust van Californië terug naar Los Angeles”. Dat leek ons wel wat. Een combinatie van een aantal steden en parken (wat echt wel aan te raden is in de States) bezoeken en rondtoeren op prachtige wegen door o.a. Utah, Arizona en vooral ook de kust van Californië. En in plaats van onze eigen motoren mee te nemen (met het risico dat we ze voor langere tijd kwijt waren waardoor de 500 Miles in het gedrang kwam), besloten we ze te huren. Verschillende informatiebronnen werden geraadpleegd en zelfs een info sessie bij de Gus werd bijgewoond. Na veel overleg met andere mensen die ervaring hadden (waarvoor dank) en de nodige prijsvergelijkingen (dank u Chantal) werd voor Eagle rider gekozen.  Alleen al het kiezen van de motor is iets wat plezant was. Luk met Karin achterop koos voor een Ultra, Chantal voor een Heritage (vanwege de bagage); Olaf voor een Street Glide en Marc voor…. Ja, Marc twijfelde. Hij had eerst zelfs een Indian vast gelegd. Maar aangezien hij hier in België een Ultra als nieuw moto had gekozen, leek het hem toch beter om deze in de US uit te proberen. Erwin en Ina opteerde om toch met de auto te gaan.

Op basis van de route in het boek is Olaf aan de slag gegaan om de route uit te tekenen en om te zetten naar GPS. Het idee was om zoveel mogelijk de route over te nemen. Echter sommige delen werden aangepast om het geheel logischer te maken. Op basis van een eerste studie kwamen we uit op volgende planning:

Na het op punt zetten van de route is Chantal dan begonnen met het (selectief) uitzoeken van de geschikte slaap plaatsen. Want ja, als je zo een hele dag gereden hebt dan wil je toch wel op een aangename plaats terecht komen. Bovendien hadden we in de grotere steden (Los Angeles, Las Vegas, San Francisco) voorzien om telkens een dag langer te blijven. Nadat Chantal alle locaties had gevonden en vast gelegd hebben we de planning wat aangepast. Hoe? Dat merk je wel als je het verslag leest. Daar we erop stonden om niet te moeten overstappen werd gekozen om te vertrekken vanuit Schiphol Amsterdam. Immers KLM heeft een rechtstreekse vlucht naar Los Angeles.

Hierna volgt een dag per dag verslag van één van de mooiste reizen die we maakte tot nu toe. Veel leesplezier.