Holidays

Vandaag staat het Harley Davidson Museum op het programma. Uiteraard is onze Mike er weer die ons begeleidt. Om hem al te bedanken hebben we hem uitgenodigd om te komen ontbijten. Het ontbijt is rond kwart voor negen. Na het weer uitgebreide en gezellige ontbijt is het richting museum. Het Harley-Davidson Museum is een museum in de buurt van het centrum van Milwaukee dat de meer dan 100-jarige geschiedenis van Harley-Davidson-motorfietsen weergeeft. Het 12.000 m2 museum bestaat uit een drie gebouwencomplex op 81.000 m2 grond langs de oever van de Menomonee River en bevat meer dan 450 Harley-Davidson-motoren en honderdduizenden attributen uit de 115-jarige geschiedenis van Harley-Davidson Motor Company. Het museum trekt naar schatting 300.000 bezoekers per jaar. Het museum opende haar deuren op 12 Juli 2008.  En het mag gezegd het is indrukwekkend. Al als je aan komt rijden merk je dat het speciaal is. De drie gebouwen zijn opgedeeld in het museum, een winkel met restaurant en een derde gebouw dat als opslag dient (vermoed ik). Het geheel is modern. Uiteraard staat er buiten een replica van de gekende schuur waar het allemaal is begonnen. Daar worden al wat foto’s getrokken. En als we buiten staan worden we verrast door wat Tom de avond ervoor heeft geregeld. Een echte Chicago Motorcycle politie komt voor ons aangereden. Het zwaantje geeft ons uitgebreide uitleg en laat ons zelf op zijn Harley zitten. Dit is werkelijk een prachtig moment. Dan is het richting museum zelf. Daar worden we binnen opgewacht door onze gids in een rolstoel. Hij gaat ons begeleiden in onze ‘Behind the scene toer’. En inderdaad met nog een aantal mensen krijgen we heel wat meer uitleg van wat er allemaal achter de schermen gebeurd en krijgen we tijdens de rondleiding meer insights in Harley Davidson. Onze gids heeft een goede kennis van Harley en kan praktisch op alle vragen antwoorden. Het is ook wel duidelijk dat we met een aantal fanatiekelingen in de groep zitten. We worden vakkundig door het museum geloodst en krijgen uitleg bij alles. Er is een overzicht van alle modellen per jaar die uitgestald staan. Tevens krijgen we in beeld en geluid een overzicht van het ontstaan van Harley met alles daar rond: waar de fabriek is ontstaan, de historiek achter het schuurtje, het eerste certificaat van de motor, de oorlogsjaren en hoe het dan allemaal is gegaan… Verder in de toer is er een speciale plaats voor de racer tracks. Maar het wordt pas echt speciaal als we naar de plaats gaan die betekenis geeft aan ‘Behind the scene’, namelijk het archief met alle modellen per jaar. Daar krijgen we niet alleen de modellen per jaar te zien maar daar staan ook de specials zoals het prototype van de Sturgis softail, de allereerste V-Rod, of andere speciallekes. Na een zeer interessante toer van ettelijke uren is het tijd om net na de middag richting Powertrain fabriek in Pilgrim Road te rijden. Mike weet ons met wat situaties richting de fabriek te loodsen. Daar aangekomen moeten we ons aankleden om in de fabriek rond te mogen lopen. We krijgen een helm, een speciale bril, geluidsbescherming, een veiligheidsvestje en speciale bescherming voor onze schoenen. Dan begint de rondleiding door onze gids van de toer guide. In deze fabriek worden de motoren gemaakt. Hier gebeurt de opbouw van de motor van ruw materiaal tot afgewerkte motor. Heel indrukwekkend. We krijgen een inzicht in het stap per stap productie proces van de motor. De fabriek heeft in totaal een 1.000 mensen in dienst met veel robots. En de geluidsbeschermers zijn terecht want er is veel lawaai. Je krijgt ook een inzicht in de onderdelen die niet door Harley zijn gedaan. Het gaat hier duidelijk om precisie werk. Natuurlijk vergeten ze ook niet de nodige reclame te maken voor de toch wel indrukwekkende nieuwe eight motor. De totale toer is er één van dik een uur. Na de toer kom je terug aan de inkom waar uiteraard een shop is van de fabriek. Ook hier nemen we de nodige gadgets met eens voor de verandering een T-shirtje. Wat wel leuk is dat onze gids ons mee begeleid naar buiten om wat foto’s te nemen. Dan is het terug naar het Museum. Daar gaan we eerst een hapje eten daar het ondertussen al na 2 uur is. Aangezien we ’s avonds ook nog moeten eten nemen we maar een gewoon slaatje. Alhoewel gewoon. In Amerika is het altijd een beetje meer. Maar het slaatje is wel superlekker. En laat naast het restaurant nu geen winkel zijn zeker. Dus wij terug shoppen: en jawel we hebben weer wat gevonden. Echter deze keer geen T-shirt maar andere gadgets zoals handschoenen en een magneetje voor onze muur. Dan terug naar het museum om op ons eigen nog rustig op het gemak door heel het museum te gaan. Zo hebben we een beter beeld gekregen van de evolutie van de tanks en hun logo’s, de historiek, het racen, de cult achter Harley met de bendes van in de jaren 50, en veel andere zaken. Het is echt een dag uitstap waard. En eigenlijk zou je best meer dan één dag erover doen. Om half zeven gaan we richting hotel. We hebben afgesproken dat we daar eten en wat drinken. Echter het is zonder Mike die na onderling overleg liever naar huis gaat. Die is op dat moment uitgeteld. Dit hebben we al gemerkt in het museum waar hij op het einde meer heel rustig in een hoekje zat. Ja, het is ook niet niets zo met een groep Belgen op rot te zijn een hele dag. We verfrissen ons en komen terug naar beneden. Het eten is weer fantastisch. Echt Iers. Dat gaat nooit vervelen. Ook deze avond is er livemuziek. Echter deze is niet wat we ervan verwacht hadden. Om niet te zeggen dat het slechte livemuziek is. Dus gaan we na een gevulde dag tegen half elf moe maar voldaan naar bed.